Terapia grupowa, zwłaszcza w kontekście DDA/DDD, często przypomina doświadczenia z rodziny. Dlaczego tak się dzieje? Oto kilka kluczowych elementów, które to wyjaśniają.

1. Role rodzicielskie i rówieśnicze

Prowadzący grupę pełnią rolę autorytetów, przypominając funkcję rodziców, a inni uczestnicy wchodzą w interakcje podobne do relacji między rodzeństwem. To może oznaczać zarówno współpracę, jak i rywalizację czy budowanie bliskości.

2. Silne emocje i zażyłość

Podobnie jak w rodzinie, w grupie terapeutycznej pojawiają się intensywne emocje: wsparcie, zazdrość, rywalizacja, potrzeba uznania. Na przykład Marta może poczuć zazdrość, gdy prowadzący poświęca więcej uwagi innemu uczestnikowi.

3. Powracające wzorce zachowań

Uczestnicy często odtwarzają schematy znane z dzieciństwa. Michał, który czuł się niedoceniany przez rodziców, może odczuwać to samo w grupie, sądząc, że inni go ignorują.

Jakie wyzwania wiążą się z doświadczeniem „rodziny” w grupie terapeutycznej?

1. Zazdrość i rywalizacja

Tak jak w rodzinie, uczestnicy mogą konkurować o uwagę prowadzących lub innych członków grupy. Kasia może czuć się pominięta, jeśli Basia otrzymuje więcej wsparcia, co prowadzi do napięć między nimi.

2. Unikanie trudnych emocji

Niektóre osoby, takie jak Ania, mogą unikać otwartej konfrontacji, obawiając się, że zaszkodzą relacjom w grupie – tak jak unikały konfliktów w domu rodzinnym.

3. Powtarzanie negatywnych wzorców

Jeśli uczestnicy nie są świadomi swoich schematów, mogą powtarzać destrukcyjne zachowania. Tomek, który zawsze starał się „ugłaskiwać” rodziców, może w podobny sposób próbować zdobyć sympatię prowadzących.

4. Poczucie odrzucenia

Uczestnik, który czuje się niezauważony, może przeżywać odrzucenie podobne do tego, którego doświadczył w dzieciństwie.

Jak terapia grupowa pomaga w pracy nad doświadczeniami rodzinnymi?

1. Rozpoznawanie wzorców

Grupa umożliwia uczestnikom dostrzeżenie powtarzających się schematów zachowań. Basia zdała sobie sprawę, że unika konfrontacji, bo w dzieciństwie zawsze ustępowała starszemu rodzeństwu.

2. Korektywne doświadczenie emocjonalne

Terapia grupowa daje możliwość przeżycia dawnych emocji w nowy, uzdrawiający sposób. Michał, który w dzieciństwie czuł się niewysłuchany, może w grupie doświadczyć akceptacji i uwagi.

3. Nauka nowych zachowań

Dzięki informacji zwrotnej uczestnicy uczą się inaczej reagować na trudne sytuacje. Kasia, która wcześniej reagowała zazdrością, nauczyła się otwarcie wyrażać swoje potrzeby.

4. Budowanie zaufania

Grupa terapeutyczna to bezpieczne miejsce, w którym można eksperymentować z nowymi sposobami budowania relacji i przepracowywać dawne trudności.

Praktyczne rady dla uczestników terapii grupowej

Bądź otwarty na informację zwrotną

Traktuj uwagi innych jako szansę na rozwój, nawet jeśli dotyczą trudnych tematów.

Dziel się swoimi emocjami

Jeśli odczuwasz zazdrość, złość czy frustrację, mów o tym otwarcie. Terapia grupowa to przestrzeń, w której można to robić bez obawy przed oceną.

Przyglądaj się swoim schematom

Zastanów się, czy twoje reakcje w grupie przypominają relacje z rodziną. Jeśli tak, spróbuj zrozumieć, co za tym stoi.

Skorzystaj z wsparcia prowadzących

Jeśli masz trudności z emocjami w grupie, omów to z terapeutami – pomogą ci przepracować sytuację i znaleźć najlepsze rozwiązanie.

Korzyści z doświadczenia „rodziny” w terapii grupowej

Lepiej rozumiesz siebie – dostrzegasz swoje schematy i masz szansę nad nimi pracować. Uczysz się nowych sposobów reagowania – wsparcie grupy pozwala przełamywać stare mechanizmy. Budujesz zdrowsze relacje – doświadczanie akceptacji i zrozumienia w grupie wpływa na jakość relacji także poza terapią.

Terapia grupowa, szczególnie w ramach terapii DDA/DDD, odzwierciedla dynamikę rodziny, co umożliwia uczestnikom głęboką pracę nad swoimi schematami i emocjami. Chociaż może to być trudne doświadczenie, daje ogromne możliwości rozwoju i zmiany. Jeśli masz trudności w relacjach, terapia grupowa może pomóc ci zrozumieć swoje wzorce i nauczyć się budować zdrowe, satysfakcjonujące więzi z innymi, pomóc ci zrozumieć swoje wzorce i nauczyć się, jak budować zdrowe, satysfakcjonujące więzi z innymi.